FacebookTwitter

Του Λινάρδου Ερμολάου, Γενικού Γραμματέα της ΠΟΠΣ

Όλων των Ελλήνων η σκέψη στρέφεται και φέτος με ιερή συγκίνηση και απέραντο θαυμασμό στο μεγαλείο του ΣΑΡΑΝΤΑ και κάθε ελληνική ψυχή ενώνει το σκίρτημα και τη φωνή της στο ρωμαλέο τραγούδι της ελληνικής αρετής.

Η δύναμη, η ακτινοβολία και το χρέος έκαναν να ξεπηδήσει η 28η Οκτωβρίου 1940 και να λάμψει με το πιο εξαίσιο λαμποκόπημα ό,τι πολυτιμότερο έκρυβε στα βάθη του ένας λαός.

Άστραψε το πάμφωτο ΟΧΙ που το σιγοψιθύριζαν συμπαραστάτες και εμπνευστές του όλοι οι Έλληνες. 

 

«Πού το ‘ξερες πατρίδα μου

πως θα λυθούν τα μάγια

και θα ξαναζωντανέψουνε

οι δόξες οι παλιές;

Να φύτευες και στα βουνά 

και στων βουνών τα πλάγια

να γίνονταν δαφνόκλαδα 

κι οι πέτρες σου κι αυτές;»

Δεν ήταν η πρώτη φορά, που σεμνά, ήρεμα, με τη σκληρή αποφασιστικότητα που δίνει η συνείδηση του χρέους, πρόφεραν το ΟΧΙ οι Έλληνες.

Τους λεονταρισμούς του ψευδοκαίσαρα της Ρώμης, που ορκίστηκε να τσακίσει τη σπονδυλική στήλη της Ελλάδας, δεν φοβήθηκαν οι Έλληνες.

«Κι αν είναι να πεθάνουμε για την Ελλάδα, θεία είναι η δάφνη, μια φορά κανείς πεθαίνει» σκέπτονται οι πρόμαχοί μας και μαζί τους ολόκληρος ο κόσμος των πανελλήνων παντού όπου χτυπά ελληνική καρδιά. 

Στα ψηλώματα της χιονοσκέπαστης Πίνδου γράφεται μια νέα εποποιία. «Γέμισε δόξα η Πίνδος! Και τα ελάτια γείραν ευλαβικά στο θείο μένος. Κι ο κόσμος όλος ξαφνιασμένος εστάθηκε μ’ ορθάνοιχτα τα μάτια» βροντοφώναξε ο Νικηφόρος Βρεττάκος.

Ένας πολεμιστής θυμάται: «Δεν θα ξεχάσω το πώς ένιωσα, ούτε μπορώ να το ξανανιώσω έτσι, όταν περάσαμε τα σύνορα και μπήκαμε στην Αλβανία!»

Μία εθελόντρια αδελφή γράφει: «Ήμουν σ’ ένα νοσοκομείο, όταν καταλάβαμε την Κορυτσά. Είχαν όλοι κομμένα πόδια. Μόλις χτύπησαν οι καμπάνες, απ’ τη μια στιγμή στην άλλη, άρχισαν να πηδούν, ανασηκώθηκαν και χόρευαν, ενώ νωρίτερα ήταν ξαπλωμένοι και κλαίγανε απ’ τον πόνο τους». 

Σ’ αυτή την εισβολή στο έδαφος της Αλβανίας, που κατακτάται χιλιόμετρο- χιλιόμετρο, η γυναίκα της Πίνδου είναι ένας πολύτιμος συμπαραστάτης. 

Πολεμιστής αφηγείται: «Καθώς φθάσαμε στον ποταμό Βαγιούσα, οι γυναίκες βλέποντας ότι το απότομο ρεύμα εμπόδιζε τους σκαπανείς στη δουλειά τους, έκαναν αυθόρμητα κάτι, που ξανάγινε ύστερα στον Καλαμά και στο Δρίνο. Μπήκαν οι ίδιες μέσα στα νερά και πιασμένες σφιχτά απ’ τους ώμους σχημάτισαν πρόχωμα, που ανάκοψε την ορμή των νερών του ποταμού και ευκόλυναν τους γεφυροποιούς».

Στα μετόπισθεν και στις πόλεις παραληρούν από ενθουσιασμό για τις νίκες στα αλβανικά βουνά. 

Οι διανοούμενοί μας συγκεντρώνονται σε πνευματικές μυσταγωγίες. Οι μεγάλοι ποιητές μας συνθέτουν ύμνους πινδαρικούς, αυτοσχέδιοι Τυρταίοι γράφουν θούριους και παιάνες

Στα σπίτια, στα κέντρα, σε χώρους αναμονής, οι γυναίκες πλέκουν μάλλινες φανέλες, πουλόβερ, γάντια, σκούφους, για να προφυλάξουν τον Έλληνα στρατιώτη από το πολικό κρύο της Ηπείρου. 

Ένας θρησκευτικός μυστικισμός συνέχει μέτωπο και μετόπισθεν με το όραμα της Παναγίας οδηγήτριας και προστάτιδας του αγώνα. 

Η Ελλάδα βρίσκεται σε πρωτοφανή έξαρση.

Ένας πατέρας εύζωνας ο ίδιος το 1912, γράφει στον Πρωθυπουργό: «Έλαβον μήνυμα ότι το παιδί μου Ηλίας εσκοτώθη από μπαμπέσηδες εχθρούς στις 20 Νοεμβρίου 1940. Έκλαψα λεβεντιά του και καλοσύνη του. Μεγαλύτερα αδέρφια του Όθων και Αντώνης εκδικηθούν τον σκοτωμό του. Έχω έτοιμα στην προσταγή σου άλλα δύο παιδιά. Ζήτω το Έθνος! Ζήτω ο Στρατός μας!»

Εξίσου ριψοκίνδυνη ήταν η δράση του πολεμικού ναυτικού μας. Τα κατορθώματα των υποβρυχίων μας, Παπανικολής, Πρωσεύς, Κατσώνης, θυμίζουν τους παράτολμους θαλασσόλυκούς μας του 1821.

Οι επιτυχίες τους συγκλονίζουν το εσωτερικό από ενθουσιασμό και προκαλούν τον θαυμασμό των συμμάχων.

Απ’ τις αρχές του Ελληνοιταλικού πολέμου ο θρύλος της αήττητης ιταλικής αεροπορίας διαψεύστηκε, όταν τριάντα αεροπλάνα της, που κατευθύνονταν στη Θεσσαλονίκη, δεν κατόρθωσαν τελικά να διαπεράσουν το φράγμα από τα εφτά ελληνικά για να φτάσουν στον στόχο. 

Ο διεθνής Τύπος ύμνησε τα κατορθώματα των Ελλήνων. Οι TIMES του Λονδίνου έγραψαν: «Στον ελληνικό στρατό ανήκει η τιμή της πρώτης μεγάλης νίκης στην ξηρά. Η ένδοξη αντίσταση ενάντια στις φασιστικές δυνάμεις μας έδωσε πλεονεκτήματα που δεν θα αφήσουμε ανεκμετάλλευτα». Η πατρίδα μας, αν και εξαντλημένη από τον πολύμηνο πόλεμο με την Ιταλία, αντιστέκεται σθεναρά και γενναία.

Μια ξεχωριστή σελίδα δόξας γράφεται στα οχυρά της Μακεδονίας και στην Κρήτη. 

Τελικά οι φασιστικές δυνάμεις του Άξονα (Γερμανίας, Ιταλίας, Βουλγαρίας) υπέταξαν την Ελλάδα, όχι όμως την ψυχή και το φρόνημα των Ελλήνων.

Αυτό το φρόνημα το άκαμπτο και αδούλωτο ήταν που οδήγησε στην Εθνική Αντίσταση κατά των κατακτητών και έδωσε στις συμμαχικές δυνάμεις τη χρονική ευκαιρία να προετοιμαστούν και να συντρίψουν τη γερμανική θηριωδία. 

Από το φθινόπωρο του 1941 και μέχρι τη λήξη της κατοχής, στα τέλη του 1944, η Εθνική Αντίσταση έδωσε σε όλες τις γωνιές της Ελλάδας, στις πόλεις και τα χωριά, στα βουνά, στους κάμπους και στις θάλασσες ασταμάτητο, καθημερινό αγώνα.

Πατριώτες από όλα τα κοινωνικά στρώματα, με διαφορετικές ιδεολογικές πεποιθήσεις, εργαζόμενοι στις πόλεις και στα χωριά, διανοούμενοι, υπάλληλοι, επαγγελματίες, νέοι και νέες, φοιτητές και φοιτήτριες, αξιωματικοί και υπαξιωματικοί, ένα σημαντικό μέρος του κλήρου, πυκνώνουν και πλαισιώνουν τις γραμμές της Εθνικής Αντίστασης. Όλα για τη λευτεριά της σκλαβωμένης πατρίδας. Γιορτάζοντας τον θρίαμβο της ελληνικής παλικαριάς, ας κρατήσουμε βαθιά στη μνήμη μας το μεγάλο ορόσημο της φυλής μας. 

Μέσα στις εκδηλώσεις αυτών των ημερών ας κρατήσουμε κάποιες στιγμές περισυλλογής και ευλάβειας στη μνήμη όλων εκείνων που πρόσφεραν τον εαυτό τους θυσία στη μεγάλη υπόθεση του Έθνους. Ας προσκυνήσουμε ξεχωριστά στους νωπούς τάφους των πεσόντων, που χάρη τους το ξενικό ποδάρι δεν μπόρεσε να πατήσει στα αγιασμένα χώματα της πατρίδας μας. 

Τους ευγνωμονούμε!

Επικοινωνία

Σας ενημερώνουμε ότι η γραμμή του fax (210-8819035) επαναλειτουργεί και έχει προστεθεί και μία επιπλέον τηλεφωνική γραμμή της ΠΟΠΣ το 210-8810013.

Η γραμμή 210-8811187 ΔΕΝ υπάρχει πλέον.

Παραμένει το ίδιο emai: omopolit@otenet.gr για την επικοινωνία σας με την Ομοσπονδία.

Go to top